Ik ben ondertussen 14 dagen in de weer en kon reeds 157 kilometer bij mekaar stappen, da’s een mooi daggemiddelde van een goeie tien kilometer. Vandaag ging ik op drie heel diverse plekken op verkenning.
Cijfer van de dag: 9,14 km
Mijn tocht begon vandaag in het Esbroeckbos bij de lokale bewoners beter bekend als het vroegere militair domein … sommigen spreken zelfs van het Boeferbos maar die naam heeft het uiteindelijk niet gehaald. Aan dit stukje ongerepte natuur, grenzend aan de fietsostrade en de spoorlijn 25 Brussel-Antwerpen, ga ik binnenkort een aparte blog wijden want over de militaire aanwezigheid in Mechelen valt toch wel wat te vertellen.
Sparki loopt gewoon zijn neus achterna en na enige tijd kwamen we terecht in het Pasbrugbos.
Het Pasbrugbos, dat bereikbaar is via de Hoeveweg en de oever van de Vrouwvliet, werd in 2018 ingericht als speelbos, met ook een mountainbikeparcours en recent nog een hondenweide. Het amfitheater kan gebruikt worden voor tal van spel en theateractiviteiten.
Kinderen kunnen zich uitleven op de speelelementen gemaakt van omgevallen bomen, op het hindernissenparcours of in de kleuterarena.
Het Pasbrugbos is, net zoals de Hondsbossen, een overblijfsel van het imposante Waverwoud.
’s Middags trok ik naar Mechelen-Zuid voor een korte wandeling in de buurt van woonzorgcentrum De Linde, je weet wel: het woonzorgcentrum met dat bevlogen animatieteam dat ik met dit wandelproject een hart onder de riem wil steken.
Het is voorlopig nog een goed bewaard geheim maar binnenkort, als de temperaturen opnieuw wat aangenamer zijn, gaan de bewoners mij helpen bij het behalen van mijn 1000 kilometer. Het is nog een beetje embryonaal maar ze gaan mee stappen of rolstoelen in de buurt zodat deze oude man niet altijd op zijn eentje moet stappen.
En dus ging ik vandaag op rolstoelafstand op verkenning in de buurt: wat moeten we zeker eens gaan bekijken, welke voetpaden liggen er rolstoelvriendelijk bij … of net niet, zijn de hellingen naar de voetpaden een beetje haalbaar, welke plaatsen moeten we zeker mijden wegens niet goed begaanbaar, …
Eén ding heb ik alvast geleerd: de Jubellaan is een no-go zone …
Stad Mechelen, je moest je schamen om die “dingen” langs de Jubellaan een voetpad te durven noemen.
We hebben wat ideetjes, nu verder overleggen wat wel of niet kan en daarna aan de slag. Bewoners begin al maar een beetje te oefenen … wordt vervolgd …
In Mechelen is een wandeling trouwens nooit saai.
Onze ooievaars zijn netjes opgevoed en heel erg begaan met de verkeersveiligheid in de nieuw aangelegde Mahatma Gandhiwijk.
Deze ooievaar geeft het goede voorbeeld aan de kindjes die hem vanuit de nabijgelegen school gadeslaan en gebruikt netjes, zoals het hoort, het zebrapad.
Ik hoorde in de buurt fluisteren dat hij onderweg was naar een adresje waar hij goed nieuws mocht gaan brengen.
