Liefde is een kaartspel

Vandaag mocht ik het nuttige aan het aangename paren. Ik kon weer een mooi aantal kilometers bij mekaar stappen en gelijktijdig kon ik vier van die geweldige handgemaakte biesjemeulekes afleveren. En uiteraard levert dat weer stof voor een verhaaltje.

Cijfer van de dag: 19,03 km

Twee van de Biesjemeuleke-supporters waar ik coronaproof mocht gaan leveren, waren net vandaag vijf jaar getrouwd. Een houten huwelijk verdient het om eventjes virtueel in de bloemetjes gezet te worden. Een hele dikke proficiat aan de tortelduifjes.

En dat herinnerde me er aan dat wijzelf binnen enkele maanden ook wat te vieren hebben. Een robijnen huwelijk … we zullen de festiviteiten al maar beginnen plannen zeker.

Weet je wat me vandaag opviel: iedereen die zo’n handgemaakte sleutelhanger mag ontvangen, is daar bijzonder blij mee. Je ziet pretlichtjes in hun ogen.

Biesjemeuleke slaagt erin om dag na dag zijn missie waar te maken. We dragen niet alleen bij aan de glimlach op het gezicht van de bewoners van woonzorgcentrum De Linde. Ook bij onze supporters zorgen we voor een glimlach in hun ogen.

Maar we dwalen af … want liefde is een kaartspel. Vandaag trok ik o.m. door de Mechelse binnenstad en herontdekte ik enkele leuke muurschilderingen. In de De Langhestraat vind je twee muurschilderingen tegenover elkaar, elk door een andere kunstenaar.

In Centraal- en Zuid- Amerika leeft het muralisme al heel lang. Print is er niet goedkoop en artiesten worden er vaak ingehuurd om reclame op een muur te schilderen. De Agentijnse Milu Correch creëerde haar eigen murals telkens ze na een opdracht nog wat verf over had. Deze kunstenares maakt reusachtige, dromerige schilderijen. Gewapend met borstel en verfrol reist ze de wereld rond om haar werk te verspreiden. Haar dromerige Alice Duerme (jazeker, die van in Wonderland) was de allereerste mural voor Mechelen Muurt. Alice torent boven je uit op een 12 meter hoge gevel.

Met de twee flamingo-hoofden lijkt deze muur zelf op een speelkaart zoals de kaarten die je in het rond ziet dwarrelen (harten troef!)

Kijk even mee naar the making of ….

Alice kijkt naar de onderwaterhond aan de overzijde van de straat …

De (zee)hond lijkt bijna een foto, een momentopname met waterdruppels van het dier dat net in zee is gesprongen en je met donkere ogen doordringend aankijkt. Mechelaar Bart ‘Smates’ Smeets is verantwoordelijk voor deze ‘Onderwaterhond’, zijn eerste grote gevelschildering in eigen stad.

Bart Smeets houdt er van om fotografisch werk te plaatsen in het straatbeeld. Hij gebruikt vrijwel uitsluitend spuitbus.

Beide muurschilderingen waren onderdeel van het project “Mechelen Muurt“, een initiatief van voormalig stadsartiest Gijs Vanhee. Hij nodigde tien (inter)nationale kunstenaars uit om zich uit te leven op evenveel muren in Mechelen.

Wist je trouwens dat je zelf die tien muurschilderingen kan gaan ontdekken in de Mechelse binnenstad. Ze bevinden zich op wandelafstand van mekaar.

About the author

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.