Keunekapel

De residentiële woonwijken rond Sint-Idesbald (Baaltje) lijken om een of andere reden diverse kunstenaars te hebben aangetrokken. Ook wij (ver)dwalen graag door de pittoreske straatjes, achter elke hoek vind je wel iets dat je bij een vorig bezoek ontgaan is.

Cijfer van de dag: 8,14 km

De Keunekapel is zo’n pareltje. Het is een voormalige kapel die nu gebruikt wordt als tentoonstellingsruimte.

De Brusselse familie Lafosse bracht na de bouw van het Hotel des Dunes regelmatig haar vakantie door in Sint-Idesbald, waar ze een grote lap grond bezat. Een van hun zonen was priester en moest telkens een lange weg afleggen om naar de kerk in Koksijde-dorp te gaan. Daarom besliste baron Lafosse in 1906 een kapel te bouwen in het midden van de duinen.

De kapel werd op 23 juli 1907 ingewijd door de Veurnse deken Ostyn. Tijdens de Eerste Wereldoorlog brachten soldaten van het IJzerfront er aanvankelijk de nacht door. Later werd de kapel ingericht als een ruimte voor de eredienst voor de Nieuwpoortse vluchtelingen die zich eind 1914 in Sint-Idesbald vestigden.

De kapel werd in de jaren dertig van vorige eeuw te klein voor de vele kerkgangers. Na de bouw van de nieuwe Sint-Idesbalduskerk in de Strandlaan werd ze voor de erediensten gesloten in 1935.

De kapel werd verkocht aan een kunstschilder. Zonder iets te wijzigen aan het buitenzicht werd ze omgebouwd tot villa en gebruikt als atelier.

De Keunekapel is sinds 1985 een beschermd monument.

De benaming is pas ontstaan na 1940. De duinen rondom de kapel waren een favoriete plek voor tal van “duinenkonijntjes”, vandaar Keunekapel (Konijnenkapel).

In 1980 kocht de gemeente Koksijde de Keunekapel waarna ze werd ingericht als tentoonstellingsruimte. In 2000 werd het park rondom de kapel voltooid, inclusief een prachtige Beeldentuin.

‘Vrij-laten’ is een werk van Els Pleysier. Een erg toepasselijke titel in corona-tijden. We willen niet alleen onze vrijheid terug … we denken ook aan de dierbaren die ons hebben verlaten.Twee belangrijke thema’s die Pleysier in het sculptuur aan bod laat komen.

In de onmiddellijke buurt van de Keunekapel vind je ook het Paul Delvaux Museum.

De in 1979 opgerichte STICHTING PAUL DELVAUX waakt over de belangen van de kunstenaar, volgens de wensen van de schilder zelf. Hij liet haar, bij zijn overlijden op 20 juli 1994, zijn kunstverzameling, archief en het beheer van zijn auteursrechten na.

In 1982 kocht Charles Van Deun, in overleg met Paul Delvaux, het Vlierhof om daar het Paul Delvaux Museum op te richten. De schilder had Sint-Idesbald in 1945 ontdekt en beschouwde het dorp als een prettige en inspirerende verblijfplaats.

Paul Delvaux werd in 1978 ereburger van de stad Veurne waar hij van 1971 tot aan zijn dood in 1994 verbleef.

Wil je meer weten over Paul Delvaux dan moet je het museum bezoeken natuurlijk. Of je kan “De wakkere dromer” leren kennen via het gelijknamige boek.

About the author

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.